What will South Africa bring me in 2013??

En toen was het 2013, wat gaat de tijd toch snel! Maandag zat ik al op de helft van mijn tijd hier in Zuid-Afrika. De afgelopen twee weken zijn de studenten die hier een half jaar hebben gezeten naar huis gegaan en een aantal vertrekken volgende week. Over twee weken komen de nieuwe studenten. Het zal even wennen worden maar het wordt vast heel gezellig. De groep wordt een stuk groter dan afgelopen half jaar. Er komen in totaal 43 studenten waarvan 18 studenten in Grabouw.

Een leuk nieuwtje is dat Meike, Marlies en ik gaan verhuizen. Doordat Karin, de vrouw die alles regelt binnen het TWK project, geen groepen uit elkaar wilt halen van de nieuwe studenten is ons gevraagd om te verhuizen naar een huis met drie slaapkamers. Het huis waar we nu in wonen heeft vier slaapkamers. We komen te wonen in een van de nieuwe huizen die de HAN pas sinds dit jaar gaat verhuren aan studenten. Het is een soort erf met vijf huizen erop. In drie huizen komen studenten te wonen en de twee andere huizen worden aan andere mensen verhuurd. We hebben veel zin om te verhuizen en kijken uit naar alle nieuwe dingen die nu gaan komen. Nieuwe studenten, verhuizen, een andere auto en een tweede stage. Ik heb gevraagd aan school en Karin of ik het andere halve jaar nog een andere stage naast Child Welfare mag doen, omdat het ik het werk wat ik bij Child welfare ook kan verdelen over twee dagen en meer uitdaging zoek in mijn stage. Naast Child Welfare ga ik stage lopen bij Groenberg secondary school. Een middelbare school. Ik ga daar met kinderen werken tussen de 12 en 18 jaar die problemen hebben thuis of op school. Ik ga bij Groenberg secondary school stage lopen op donderdag en vrijdag. Woensdag wordt dan mijn studiedag. Ook gaan we overstappen naar een andere autoverhuurbedrijf, die goedkoper is. Baie baie zin in al deze veranderingen!

Omdat het alweer zo snel eind januari is, is het weer eens tijd voor mijn maandelijkse reis blog vond ik zo. Laatste keer dat ik iets schreef was het kerstmis. Op kerstavond zijn Meike, Elena, Marlies, Bram en ik gaan uit eten in Gordon’s Bay. Buiten, op een boulevard aan de zee hebben we ons eerste kerstmaal gegeten. Om 23.30 uur zijn we naar Paddy gegaan om kerstavond bij hem en zijn familie te vieren. Met familie wordt bedoeld, Paddy, zijn vrouw, kinderen, oma’s, broers, zussen, hun kinderen hun partners. Een huis vol dus. Wij komen binnen en beginnen iedereen uitbundig een fijne kerst te wensen terwijl zij ons een beetje verdwaasd aankijken. Het is toch normaal om elkaar een fijne kerst te wensen, of is dat hier anders dan in Nederland? Om 00.00 uur staat iedereen opeens op en beginnen elkaar te zoenen, te knuffelen en een fijne kerst te wensen. Ooooh zo doen ze dat hier dus! Ze vieren het begin van kerst hetzelfde als wij in Nederland dat met Nieuwjaar doen. Het was dus blijkbaar een beetje vreemd om elkaar een fijne kerst te wensen voor 00.00 uur, oepsie… na al het gewens begon het uitpakken van de cadeaus. Onder de kerstboom lag echt een berg met cadeaus. Het was de bedoeling dat iemand iets voor iemand anders koopt en diegene weer voor dezelfde persoon. Zo moest ik een cadeautje voor de vrouw van Paddy kopen, Emerentia, en zij kocht een cadeautje voor mij. Paddy nam de leiding en deelde de cadeaus uit. Het was een gezellige avond waarbij het kerstpapier in de ronde vloog en de zus van Paddy, Erica, nog een verassingskerstlied kwam zingen.

Eerste kerstdag zouden Meike, Elena, Marlies en Bram vroeg vertrekken om aan hun trip te beginnen. Dit pakte echter anders uit. Elena had blijkbaar voedselvergiftiging opgelopen bij het restaurant waar we de avond van tevoren gegeten hadden. Ze heeft de hele nacht en ochtend boven de wc-pot gehangen. Rond 12 uur zijn ze uiteindelijk vertrokken. Om 13.30 uur begon de kerstlunch bij Paddy en zijn familie. Ik was als enige van de groep daar, want iedereen was op vakantie. Het was een hele uitgebreide lunch met voor, hoofd en nagerecht. Ieder familielid had iets anders gemaakt. Bij het hoofdgerecht dacht ik dat ik een hamlapje had gepakt (of course vlees als hoofdgerecht! Afrikanen houden nu eenmaal ontzettend veel van vlees) totdat Paddy me erop wees dat het tong van een koe was wat op mijn bord lag. TONG?!?! Ik moest even slikken en wennen aan het idee dat, dat op mijn bord lag. Paddy zei dat ik het maar eens moest proberen en dat het heel lekker was, waar ik maar weinig van geloofde maar mijn nieuwsgierigheid overwon. Dus at ik met mijn goed gedrag, een stukje tong. Gatver, ik denk dat ik nog nooit zoiets vies en raars heb gegeten! Het is heel taai en de smaak is best sterk. Ik heb het geprobeerd zo snel mogelijk door te slikken en veel te drinken en dat hielp om de smaak weg te spoelen de rest heb ik maar laten liggen. Dit kon ik echt niet over mijn keel krijgen. Rond 15.15 uur ben ik vertrokken met de auto naar het vliegveld om papa, mama en Liva op te halen! Was toch wel spannend om ze na zo’n lange tijd weer te zien. eenmaal aangekomen op het vliegveld en na drie rondjes rijden eindelijk een plekje gevonden om de auto te parkeren, was nogal druk door de zomervakantie, en al mijn bagage mee naar binnen gesjouwd zie dat het vliegtuig een uur vertraging heeft *zucht*, dus met al mijn bagage, en ik had natuurlijk weer eens veel te veel meegenomen, ben ik neergeploft bij de gate voor als ze toch nog eerder zouden komen e n heb er netjes een uur gewacht. Uiteindelijk vloog dat uur best snel om. Ontzettend leuk om papa, mama en Liva eindelijk weer te zien na vijf maanden. Het leek gister dat ik ze voor het laatst gezien had en het voelde helemaal niet alsof daar vijf maanden tussen hebben gezeten. Toen kwam nog het spannendste stuk, met de auto de weg op, links rijden. Papa was een gevaar op de weg, omdat hij voor de eerste keer links moesten rijden en hij voor de eerste keer in een automaat moest rijden. Na wat zoeken naar het appartement zijn we er veilig aangekomen. Het was een heel mooi appartement in Milnerton met uitzicht op de Tafelberg en Lion’s Head. We zijn wat gaan eten en heb Liva kennis laten maken met een frisdrank die ze hier veel drinken en waar ik ook verslaafd aan ben geworden: Appletizer. Een leuk weetje is dat de frisdrank wordt gemaakt in Grabouw. Liva vond het erg lekker. Na het eten ben ik erg verwend met allemaal cadeautjes en lieve kaartjes van mensen die aan me gedacht hadden in Nederland. Dank jullie wel daarvoor, erg lief. Mama had meer dan de helft van het koffer vol zitten met cadeautjes en kaarten haha.

Op woensdag zijn we op de Tafelberg geweest. En heb ik een aantal buurten in Kaapstad laten zien zoals de Bo-Kaap en V&A Waterfront. De dage erna was Liva jarig en zijn we naar Simons Town geweest om daar haar verjaardag te vieren. We hebben in een bak tussen de edelstenen gezeten die je kon uitzoeken en meenemen. Daarna hebben we een gebakje gegeten en nog door Simons Town rond gelopen. Op vrijdag zijn we naar Kaap de Goede Hoop geweest en heeft Liva gezwommen met pinguïns in Simons Town. Daarna zijn we doorgereden naar Hermanus waar we een nachtje sliepen. Op zaterdag hebben we de hele dag in de auto gezeten richting Knysna. Eenmaal in Knysna aangekomen slaan we een verkeerde afslag in waardoor we midden in een grote township terecht komen. Haha hier werden papa en mama toch wel een beetje zenuwachtig van. Opmerkingen als, moeten we nu omdraaien of toch doorrijden?, zijn de deuren wel dicht?, is het wel veilig om hier te rijden?, zijn de deuren echt dicht?, vlogen om mijn oren. Voor mij is dit dagelijks werk en vind het ook niet heel eng of vreemd om er doorheen te rijden. Volgens mij waren papa en mama toch wel blij toen we de grote weg weer gevonden hadden. Op zondag zijn we naar het Tsitsikamma National Park gereden om daar een wandeling te maken naar een waterval. Het was een lange wandeling met stukken dat je over grote rotsen moest klimmen maar de waterval was best mooi. ’s Middags zijn we nog gaan kijken naar de mensen die aan het bungeejumpen waren van de ontzettende hoge brug in het Tsitsikamme National Park, ga ik die sprong ook nog wagen??, en gezwommen. Maandag zijn we nar het Knysna elephant park geweest waar we oog in oog kwamen te staan met die grote beesten. We mochten ze eten geven en aanraken. Een mannetje gaf meer informatie over de olifanten. Heel erg leuk om ze eten te geven en zo dichtbij te staan maar af en toe ook een beetje eng als ze plotseling gaan bewegen terwijl je ernaast staat. Na het Knysna Elephant Park zijn we doorgereden naar Oudtshoorn. ’s Avonds hebben we bij de lodge gegeten en spelletjes gedaan totdat het 00.00 uur was. Niet zo’n spetterend Nieuwjaar als de meeste hebben maar wel bijzonder om dit samen met papa, mama en Liva in Zuid-Afrika te vieren. Om 00.00 uur zijn we naar het beetje vuurwerk gaan kijken die we vanuit de verte konden zien in Oudtshoorn. In Zuid-Afrika is het geen ‘must’ om vuurwerk af te steken, belangrijker is dat je samen met familie en vrienden bent. Op nieuwjaarsdag zijn hebben we de Swartberg pass gereden alleen was het uitzicht niet zo mooi omdat het bewolkt was. Daarna zijn we naar een speeltuin geweest waar Liva zich kon uitleven, hebben we nog gestopt bij een waterval en zijn we naar een struisvogelboerderij geweest. ’s Avonds hebben we struisvogelbiefstuk gegeten. Op 2 januari zijn we naar Stellenbosch gereden door de kleine Karoo, een mooi natuurgebied. Donderdag zijn we naar Grabouw geweest waar ik papa, mama en Liva mijn huisje heb laten zien en mijn stageplaatsen. Ook hebben we een rondleiding gekregen in Grabouw’s bejaardentehuis Huis Silwerjahre, omdat papa wel eens wilde zien hoe een bejaardenhuis ‘gemanaged’ wordt in Zuid-Afrika. Vrijdag zijn we naar Kaapstad geweest en hebben we ons uitgeleefd op het kopen van spulletjes en souvenirs bij de plaatselijke kraampjes. Op zaterdag hebben we geknuffeld met cheetahs in Stellenbosch en een wijnboerderij bezocht en zondag moesten we alweer afscheid van elkaar nemen.

Maandag en dinsdag waren weer gewone stagedagen. Woensdagochtend wilde ik Marlies en Meike naar hun nieuwe stage brengen, RIET een organisatie die mensen helpt die verslaafd zijn aan drugs, toen we door een groep met mensen reden die op straat stonden. Wij denken dat die mensen stonden te wachten tot ze aan het werk konden en reden verder. Toen ik bij Child welfare aankwam was het kantoor dicht. Twee collega’s stonden op straat en zeiden dat ik de auto maar bij Huis Silwerjahre moest zetten omdat dat veiliger was, veiliger was? Dus ben ik naar Huis Silwerjahre gereden toen ik op de radio hoorde dat er strikes bezig waren in Grabouw. Stakingen van de farmmedewerkers, omdat ze het niet eens zijn met het salaris dat ze betaald krijgen en niet eerlijk behandeld worden. Ik ben teruggelopen naar Child welfare en daar kwam ik Marlies en Meike ook al tegen. RIET was ook dicht. Een collega legde me uit wat er aan de hand was en dat Child Welfare vandaag niet open zou gaan. We hebben nog een tijdje buiten gekeken van een afstand totdat we te horen kregen dat er nog een hele groep mensen aan zou komen. Ik ben snel de auto gaan halen. Toen ik terug liep naar de auto hoorde ik de mensen al aankomen. Ik hoorde gezang, schreeuwende mensen, trommels en toeters. Best een eng idee om te bedenken dat die mensen steeds dichterbij kwamen en niet in Grabouw waren om vriendelijk handjes te schudden. We hebben nog even bij Child Welfare gestaan totdat er een politie agent naar ons toe kwam en zei dat we echt weg moesten gaan, je kon zelfs bij hem de angst in de ogen zien. Wij zijn de auto in gesprongen en naar huis gereden. De rest van de dag mochten we niet meer uit huis komen en hebben alles even laten bezinken. Raar idee dat we die ochtend nog als drie nuchtere, blanke, Hollandse meisjes door die menigte gereden zijn en wat een geluk dat ze geen stenen naar onze auto hebben gegooid. De volgende ochtend stonden we vroeg op om toch maar te gaan kijken of we naar stage konden. Toen Meike bij de auto kwam bleek dat er was ingebroken in onze auto en dat de radio was gestolen. Niet alweer!! We hebben het ingeslagen ruitje afgetapt en zagen dat de broek van dader nog in onze auto lag. Daarna hebben we Paddy gebeld en hij is gekomen om mee te gaan naar het politiebureau te gaan en heeft een slot gebracht om onze poort voortaan mee af te sluiten. Eng idee om te bedenken dat die mensen naast mijn slaapkamerraam hebben gestaan en we allemaal niets gehoord hebben. Die dag zijn we ook thuis gebleven en hebben we nog getwijfeld om naar Kaapstad te gaan, we wisten alleen niet of we Grabouw nog uit zouden komen. Uiteindelijk hebben we besloten om toch in Grabouw te blijven, omdat we ons nu wel wat veiliger voelde met dat slot en omdat Paddy ook in Grabouw bleef. ’s Middags zijn we toch even Grabouw ingereden om even uit huis te zijn. Grabouw was een spookstad. Niemand op straat en alle winkels dicht. Een café naast de N2 was gelukkig open waar we wat gegeten hebben.

Vrijdagochtend waren de andere studenten terug gekomen van hun trip door Namibië, Botswana, Zambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika. ’s Middags en ’s avonds zijn we naar Pullen Plaatjies gegaan om al hun reisverhalen te horen. Zaterdag zijn we voor de laatste keer met de groep gaan stappen in Kaapstad en zondag hadden we een afscheidsbraai bij Karin.

Maandag ben ik maar een paar uur op stage geweest, omdat er weer stakingen waren ’s middags en ’s avonds hebben we Leonie uitgezwaaid want zij ging terug naar Nederland. De dagen erna zijn Anouk, Annemiek en Yoram naar huis gegaan. Op vrijdag hadden we een braai bij Lizelle, de area coördinator van Genadendal. Het kleine groepje dat overgebleven was van Grabouw, Bas en Quirein uit Genadendal en Paddy + aanhang waren bij de braai. De pub die de man van Lizelle net een paar maanden had is opgeheven, omdat de huisbaas zag dat de pub populairder werd en daardoor de huur verhoogde werd de huur veel te hoog en dat kunnen Lizelle en haar man niet gebruiken. Aan ons de taak om de drankvoorraad op te maken. We werden voorat we gingen eten al volgegooid met shotjes en de rest van de avond bleef de drank rijkelijk vloeien. De dag erna hebben we een nieuwe radio in de auto laten zetten en zijn we naar Kaapstad gereden om een avondje te stappen.

Over een weekje gaan we verhuizen! I’m excited! Dit weekend wordt denk ik weer een weekendje Kaapstad maar we hebben nog niks gepland. Nu nog even lekker genieten van de laatste zonnestralen van vandaag en zal jullie snel weer op de hoogte houden van al mijn Zuid-Afrikaanse avonturen.

Liefs, Nina