Lots of love and goodbyes

De laatste maand is nu dan toch echt aangebroken. Gisteren mijn laatste dagje op Child Welfare gehad en vorige week had ik mijn laatste dag bij Groenberg. Overal is het nu afscheid van nemen wat heel raar is na zo’n lange tijd. Ik heb nog helemaal niet het gevoel dat ik afscheid neem en dat ik over een dikke maand alweer in Nederland ben. Gister bij de girls support groep hebben we de meiden naar huis gebracht, omdat het regende. Bij thuiskomst hebben we ze nog een laatste knuffel gegeven en dat was het dan. In de auto naar huis realiseerde Meike en ik ons pas dat we die meiden waarschijnlijk niet meer zullen zien. een jaar lang heb ik die meiden bijna elke week gezien. We hebben ze dingen bijgeleerd en een ontzettende leuke tijd gehad en nu is dat voorbij. Hetzelfde met cliënten. Gisteren waren de laatste huisbezoeken en ook van hun moest ik afscheid nemen. Wat een liefde straalt er van de mensen af, ondanks dat ze hier zo weinig hebben. Mijn cliënt heeft me de hemel ingeprezen terwijl ik niet het gevoel heb alsof ik echt iets voor haar betekent heb. Ze was me heel dankbaar. Deze mensen ga ik nooit meer vergeten.

Vorige week had ik mijn laatste week bij Groenberg. Ook daar heb ik afscheid genomen van mijn cliënt en de school had op vrijdag een afscheidsbraai georganiseerd voor de leraar studenten en mij. Als aandenken hebben we een jasje van Groenberg gekregen. Op zaterdag was het vroeg opstaan want ging samen met Janou, Maxime, Tessa en Mechteld naar Kleinbegin, een kleine community (township) binnen Grabouw. In december, toen papa, mama en Liva me waren komen opzoeken, hebben we samen kleren gekocht voor de mensen in de townships. Omdat ik het niet gewoon kan gaan uitdelen op straat wilde ik het aan en gericht doel geven. Janou en Maxime zijn voeding en diёtiek studenten die lopen stage bij een crèche in Kleinbegin. De crèche heeft geen stroom of stromend water. Hierdoor hebben ze niet de mogelijkheid om eten in de koelkast of vriezer te leggen of om eten te koken. Mede door Janou en Maxime kan Lettie, de eigenares van de crèche, nu wel eten koken. De ontlasting en plas van de kindjes (klinkt misschien een beetje vies) wordt omgezet in gas zodat Lettie kan koken. Heel Kleinbegin heeft geen stroom of stromend water. Toen ik hoorde over dit project wilde ik iets voor deze mensen doen. Ik besloot om de kleren aan deze mensen te geven. Op zaterdagochtend zijn we dus naar Kleinbegin gedaan en hebben daar alle kleren en spulletjes die we nog hadden uitgestald. Janou had van haar tandarts heel veel tandenborstels gekregen. Zij gaf de kinderen eerst informatie over tanden poetsen en deelden de tandenborstels daarna uit. Na de tanden poetsen cursus gingen de moeders en kinderen kijken naar de kleren. Ze gingen het passen en poseerde op de foto. Ze waren ontzettend blij met de kleren en hebben me echt wel twintig keer bedankt. Ik kreeg knuffels en veel baie dankies en Lettie kwam me om het kwartier bedanken en vertelde me hoe dankbaar ze me wel niet was. Alle kleren en spulletjes waren binnen een half uur weg maar wat was dat leuk om te doen. het geeft een heel voldaan gevoel om zo iets te kunnen betekenen voor die mensen. Als je er dan nog zoveel dankbaarheid voor terug krijgt is het echt moeilijk om te omschrijven wat dat met je doet. Sprakeloos was ik. ’s Middags had ik afscheid met Jennobia. Het is soms zo moeilijk om afscheid te nemen omdat je het steeds probeert uit te stellen. Omdat ik nog een maand hier ben wil ze me nog een keer zien voordat ik echt wegga dus gaan we in de laatste week nog koffie drinken. Op Child Welfare is het niet anders. Tanya heeft ook al gezegd dat we op de dag van vertrek moeten langskomen voor een final goodbye. Zaterdagavond hadden we een goodbye/birtdaybraai van Child Welfare. Meike, ik en een andere collega Justice zijn jarig geweest en Meike en ik gaan bijna weg dus was het reden voor een braai. Jep tweede braai in een week.. typisch Zuid-Afrikaans. Volgens mij zouden ze, als ze de kans zouden hebben, hier wel elke dag braaien. Na de braai zijn we met alle collega’s en studenten gaan stappen in de plaatselijke club JT’s. Het was echt een gezellige, Afrikaanse en late avond. In de club werd alleen maar Afrikaanse muziek gedraaid en door iedereen werd gedanst. Jong en oud, groot of klein. Op zondag stonden Simone, Hilde, Janou, Myrthe en Elske en ik met ons goede gedrag op om naar het kerkje in Kleinbegin te gaan. In Zuid-Afrika is religie best groot en ik was heel benieuwd hoe een kerkdienst eruit zou zien. de kerk was een oude crèche die niet meer veilig genoeg was om als crèche te gebruiken. De kerk was best intiem. Aan de ene kant een enorme geluidsinstallatie en aan de andere kant twintig stoelen. We werden door de priester meteen hartelijk verwelkomt in the house of the Lord en kregen een plekje aangewezen. telkens bij binnenkomst van iemand werden er handen geschud en toen eenmaal iedereen binnen was begon de mis. Het is hier niet zo als in Nederland dat je een uur stil op een houten bankje moet zitten maar hier begin je de mis met staand zingen, klappen en dansen. Het eerste half uur werd er alleen maar gezongen en gedanst. Soms tussendoor knielden twee vrouwen midden in het dansgeruis begon een vrouw met een bijbel boven haar hoofd te biechten. Ook lazen alle mensen die er waren iets voor uit de bijbel en begonnen zelfs over persoonlijke problemen te praten en vroegen de mensen op om voor hun te bidden. Heel bijzonder om dit stukje Zuid-Afrikaanse cultuur mee te maken. Ik dacht aan het begin dat de mis een klein uurtje zou duren maar dat bleek uiteindelijk tweeënhalf uur te duren.

Met mijn vorige blog was ik gebleven bij mijn verjaardag. Die dag heb ik niet veel bijzonders gedaan. Voor alle collega’s had een taart gekocht. Voor de lunch heb ik de taart uitgedeeld en hebben alle collega’s voor me gezongen in het Engels EN Afrikaans. ’s Middags hadden we supervisie en ’s avonds hadden we een voorlichting over de big trip die we willen gaan maken in juni. Op vrijdag en zaterdag hadden we fundraising dagen voor Child welfare. We hebben kleren en curry buns verkocht. Curry buns zijn gefrituurde broodjes met een gehaktmengsel erin. Yes heel vettig maar όzo lekker. Het was net payday geweest waardoor het best druk was in Grabouw. We hebben toen ongeveer R3000 (€250,-) opgehaald. De vrijdag erna was er een voorstelling van de crèche van Kleinbegin voor Moederdag. De kindjes van de crèche zongen verschillende liedjes en andere kinderen uit de community traden op met dansjes of maakte grapjes. Op zaterdag heb ik met een aantal studenten een roadtrip gemaakt langs de westkust boven Kaapstad. We zijn gestopt bij een strand waar je een mooi uitzicht had over Kaapstad en de Tafelberg en zijn gestopt in het plaatsje Lamberts Bay. Een erg mooie route.
Tussendoor heb ik op stage bereikt dat de jongens die ik naar een speciale school wil sturen heb laten inschrijven bij de Western Cape Educational Department. Alleen nu is het afwachten totdat de scholen iets van zich laten horen en dat kan in Zuid-Afrika soms best nog wel eens duren. Op donderdag 1`6 mei zijn we met een aantal meiden naar een Zuid-Afrikaanse film geweest ‘Lien se lankstaanskoene’. In het weekend zijn we met de groep gaan stappen in Kaapstad en heb ik op zaterdag een aantal souvenirs gekocht. Op zondag was het nog zo’n lekker weer dat we de hele dag op het strand in Gordons Bay hebben gelegen. De week erop was mijn laatste week bij Groenberg en was ik al langzaam aan het afsluiten bij Child Welfare.

In de tussentijd heb ik met een aantal studenten ook de vakantie geboekt. Ik ga eerst een week met zes anderen naar het noorden van Zuid-Afrika. We vliegen 7 juni naar Durban en trekken vanuit daar een week rond door Swaziland en Lesotho. Daarna vliegen we met z’n vijven naar Windhoek in Namibië en trekken vanuit daar tweeënhalf week rond door Namibië, Botswana en Zimbabwe. Ik heb er ontzettend veel zin in. Naar deze reis kijk ik al 10 maanden uit en heb enorm veel zin om meer van de cultuur en de landen te zien. De 27ste komen we terug. Daarna heb ik nog een week en dan moet ik toch echt afscheid gaan nemen van het mooie Zuid-Afrika.

Deze week hebben we een afscheidbraai met alle studenten gehad, de eerste vertrekken over anderhalve week al, en op donderdag hebben we voor de laatste keer gegeten bij Paddy. Omdat Paddy altijd zo goed voor ons zorgt dachten we dat het leuk zou zijn om eens voor hun te koken. Elk huis maakt een ander gerecht. Ook hadden we hem een aantal cadeautjes gegeven. Op zaterdag 1 juni zijn we samen met hem naar een rugby wedstrijd geweest met zijn vrouw en kinderen, dit was een van onze cadeautjes. Paddy is enorm fan van de Stormers. Het was echt leuk om samen met hun zo’n uitstapje te maken. Daarna zijn we met een aantal uit geweest in Kaapstad. Op maandag hadden we een afscheidsfeestje met alle studenten uit Grabouw. Voor de rest is het deze week alles afronden van school en stage en heb ik mijn eindbeoordelingsgesprek met mijn stagebegeleidster en praktijkdocent van school. Via skype zal het gesprek plaats vinden. Op 6 juni heb ik het afscheid op Child Welfare en hebben we de eindpresentaties van alle studenten en 7 juni vertrek ik dan eindelijk op vakantie door zuidelijk Afrika. A dream comes true!

Ook ben ik al een tijdje bezig met het fundraisen voor Huis Silwerjare. Jullie hebben R8000, ongeveer €610,- opgehaald voor het bejaardenhuis in Grabouw. Het huis is best verjaard en de ouderen hebben geen verwarming op hun kamer, omdat de elektriciteitsrekening te hoog wordt. Daarom is het belangrijk dat de ouderen het warm hebben door dekens, zeker nu in de winter, en dat is wat er juist ook ontbreekt in het huis. De dekens zijn oud, vies of helemaal niet warm genoeg. Ook kussens zijn zo plat als een pannenkoek en dus niet comfortabel voor de ouderen. Samen met de directrice van het huis en een vrouw die al het beddengoed regelt in huis zijn we beddengoed gaan kopen. We hebben 17 dekbedden + kussenslopen gekocht voor op de kamers voor mensen die de meeste zorg nodig hebben en de terminaal kamer. We hebben 50 hoeslakens gekocht en alle inwoners, 83, hebben een nieuw kussen. Ook is de bezoekers wc opgefleurd met gordijnen en matjes en hebben we zes sierfoto’s gekocht voor op de kamers. Ik ben gisteren gaan kijken en het ziet er een stuk fleuriger en gezelliger uit. Het personeel was ontzettend trots en dankbaar op en voor alle spullen. En dat allemaal dankzij al die lieve mensen in Nederland die Huis Silwerjare gesteund hebben. Duizend dankies hiervoor namens huis Silwerjare en mij!!

Baie baie drukkies x