Whales, Modeling day en weekendje Oudtshoorn

Wat begint het een baie lekker weer te worden hier in Suid-Afrika! De afgelopen twee weken is het steeds rond de 24 graden geweest. En wat vliegt een maand alweer snel om! Na het weekend van Robbeneiland zijn een aantal studenten en ik naar Kaapstad geweest om in de Tommy’s bar Nederland-Andorra te kijken en te stappen. Zaterdag zijn we naar Hermanus gegaan om whales te spotten. De walvissen kwam best dichtbij de kust waardoor je ze goed kon zien. Doordat ze springen moet je net op het juiste moment een foto maken. En ik heb natuurlijk niet zo’n fototoestel wat 10.000 keer achter elkaar een foto kan maken dus mijn foto’s zijn een beetje amateuristisch maar ik heb de walvissen er wel op! Zaterdagavond hebben we een ‘pyamaparty’ in ons huis gehouden waarbij we alle matrassen in de woonkamer neer hadden gelegd en bijna alle meiden waren blijven slapen. Zondag hebben we de hele dag in bed gelegen en films gekeken, het weer was daar ook echt geschikt voor, regen, regen, regen.

Het weekend erna was een rustig weekend. We zijn zaterdag rond de middag naar Kaapstad gereden en hebben onze spullen in het hostel gelegd. Daarna zijn we naar de Canel Walk gegaan. Dit is een megagroot winkelcentrum met 10 verschillende ingangen. We hebben daar gewinkeld en zijn toen weer terug gegaan naar het hostel. Daar hebben we ons klaar gemaakt voor het stappen en zijn toen gaan eten bij een Mexicaans restaurant in de buurt van Long Street. Van binnen zag het er uit als een Mexicaans binnenplaats en het eten was super lekker! Die avond zijn we flink gaan stappen in Long Street. Zondag zijn we naar weer naar de Canel Walk gegaan maar nu om een film te zien. We zijn naar The Bourne Legancy geweest.

Die week zijn we op stage druk bezig geweest met de voorbereiding voor de Modeling Day. We hadden maandag een meeting met een aantal werknemers en onze stagebegeleidster over de Modeling day om de laatste puntjes op de i te zetten en de taken die nog gedaan moesten worden te verdelen. Woensdag zijn de kinderen die deel namen aan de Modeling Day komen oefenen voor het catwalk lopen. Het was heel mooi weer dus gingen we buiten oefenen. Wij hadden muziek meegenomen en dat was ook het enige wat we hoefden te doen, want toen de meiden de muziek hoorde gingen ze helemaal uit hun dak en begonnen te dansen en te zingen. Wat kunnen ze hier toch goed dansen, het verbaasd me elke keer! Meisjes van 5 jaar die op het ritme dansen en met hun heupen schudden alsof het niks is. Het dansen en zingen wordt hier echt met de paplepel ingegoten! Donderdagochtend kregen we te horen dat een social work collega van Child Welfare was overleden, Ronald Michel Openshaw. Hij had sinds zijn geboorte al een aandoening aan zijn lever en was de laatste twee maanden niet op Child welfare geweest. Hij was weer ziek geworden en heeft een tijd in het ziekenhuis gelegen. Het was een hele trieste dag op de office. Sommige werknemers waren in tranen en er hing een gespannen sfeer op kantoor. We zijn met alle werknemers bij elkaar gaan zitten en hebben het erover gehad. De directrice van Child welfare Grabouw heeft verteld hoe Michel was en er werd gebeden voor hem. Het is triest, want hij was 31 jaar en net pas twee jaar getrouwd met zijn vrouw. Hij was een stille man en erg op zichzelf, ik heb nooit echt een gesprek met hem gevoerd. Voor Leonie, Evi, Meike en mij ging die dag ook als een roes voorbij. Je ziet mensen heel veel verdriet hebben en zelf doet het je ook wat ook al heb je hem nooit echt gekend. Vrijdag hebben Meike, Marlies en ik ’s ochtends supervisie gehad van Valerie. Zij is maatschappelijk werkster en begeleidt ons met supervisie. We bespreken onze cliënten met haar en als we ergens niet uitkomen binnen stage geeft zij ons advies of vraagt aan ons hoe we denken dat we dat kunnen aanpakken. ’s Middags moesten Leonie, Evi, Meike en ik op Child Welfare zijn om de laatste boodschappen voor de Modeling Day te doen. We moesten de cadeautjes halen voor de winnaars die de eerste, tweede en derde plaats hadden en de snacks kopen voor het winkeltje, ‘the Tuck Shop’, waar de mensen snacks konden kopen tijdens de pauzes. Leonie, Evi, Meike en ik stapten de auto in om de cadeautjes voor de winnaars te gaan halen toen Leonie vergeten was om in de achteruitkijkspiegel te kijken en met hun chico Brum, BAM!, tegen de kindersorg auto op botste. De motorkap van de kindersorg auto stond horizontaal in plaats van verticaal en de voorbumper hing los. Brum had alleen een deuk in de achterbumper en het rechterachterlicht was kapot. Politie en Anthea deden er heel rustig over en zeiden dat dit iedereen kon overkomen. We zijn toen met onze chico de rest van de boodschappen gaan doen. De hele achterbak, of nou ja achterbakje van onze chico, hoedenplank en de schoten van de mensen die in de auto zaten zat vol met boodschappen. Evi, Anthea, een vriendin van haar, het zoontje van Anthea en ik zaten in de auto. Nou moet je er niet van uitgaan dat Anthea en haar vriendin ontzettend slanke vrouwen zijn, dus een hele auto vol met boodschappen + vijf mensen in een chico leverde een hilarisch gezicht op. Bij de Spar moesten we de laatste boodschappen doen. Er zit net een heel steil stukje voordat je bij de parkeerplaats aankomt en daar begon onze chico te sputteren dat het niet meer verder wilde. Met de spierkracht van Evi hebben we de chico netjes het heuveltje opgekregen. Zaterdag om 12.00 moesten Leonie, Evi, Meike en ik aanwezig zijn om mee te helpen met het decoreren van de zaal en het klaarzetten van alle stoelen. Om 13.00 uur kwamen de kinderen en moesten we voor de laatste keer met ze oefenen. De meiden zagen er zo mooi uit! Ze hadden krulspelden in hun haar of het haar was heel mooi opgestoken, sommige meiden hadden hun haar zelfs gesteild. Het klinkt heel makkelijk om te doen met ons zachte en gladde haar, maar met hun haar is dat moeilijker. Je zag dat iedereen echt zijn/haar best voor had gedaan om er zo mooi mogelijk uit te zien. Het was zo schattig om de kleine meisjes met grote haarspelden in te zien en te zien hoeveel ze genoten om opgetut te worden door ons en de moeders die meehielpen. De grotere meiden maakte elkaar op en hielpen elkaar met het doen van de haren. Alle meiden en jongens hadden hun mooiste kleren aan getrokken. We hadden een casual wear en evening wear ronde, de eerste ronde was de casual wear ronde. De jongens en de meiden kwamen een voor een op en moesten een stukje met z’n tweeën naar voren lopen. De jongens liepen met een stoerste loopje en de meiden liepen op hun mooist en bleven glimlachen naar de jury. De zaal zat best vol met familie en vrienden die van zich lieten horen als hun kind, nichtje, neefje of kleinkind opkwam. Moeders die begonnen te gillen en naar voren renden om een foto te maken en vaders die gingen staan en uitbundig begonnen te klappen. Na de eerste ronde was er een pauze en konden de kinderen zich omkleden voor de evening wear ronde. Toen werd er echt alles uit de kast getrokken qua kleding. De meiden kregen hakkenschoenen aan en er kwamen hele mooie galajurken tevoorsc hijn. Voor de evening wear ronde was er een dansgroep van drie jongens die optraden. Na de evening wear ronde werden de winnaars bekend gemaakt. We hadden een junior en senior Miss and Mister Child Welfare en een junior en senior First en Second Prince en Princess. De winnaars werden op handen en voeten gedragen door familie en vrienden en er werden wel 100 foto’s gemaakt van de winnaars. ’s Avonds zijn we naar Kaapstad te gaan. Omdat het bijna Halloween was wilden we wel naar een Halloween feestje. In het hostel was een feestje gepland maar dat stelde niet zo veel voor. Wij hebben er toen ons eigen Halloween feestje van gemaakt. Sommige studenten hadden een geïmproviseerd kostuum gemaakt en in het hostel lagen ook nog wat kostuums. Het hostel had glow in the dark schmink waar we ons mee beschilderd hebben. Eerst onschuldige tekeningen maar na mate van tijd en alcohol werden het hele kunstwerken op armen, rug en gezicht. Later zijn we ook nog Kaapstad in geweest om te gaan stappen, wel na al onze kunstwerken verwijderd te hebben. Zondag zijn Anouk, Stef, Yoram en ik gaan golfsurfen in Muizenberg. De andere wilden die dag naar kaap de goede hoop en aangezien wij dat al gedaan hadden gingen wij surfen. We kregen eerst een uur les van twee mannen van de surfschool. Na dat uur mocht je nog een uur het surfboard lenen om zelf te surfen. Surfen is best moeilijk, je moet heel veel kracht zetten in je armen om te peddelen en op het juiste moment gaan staan en je evenwicht verdelen. De spieren in mijn armen heb ik de dagen erna nog goed gevoeld.. Na het uurtje les wilden we gaan eten op het strand. Net toen we zaten ging het alarm af dat er misschien wel een haai in bij de kust kon zijn. Iedereen moest het water uit en er kwamen allemaal van die lifeguard mannetjes die met hun verrekijker over de zee gingen kijken en de blauwe vlag (dat het niet goed te zien is of er haaien zijn ja of nee) werd vervangen met de vlag voor haaiengevaar. Was toch wel blij dat ik net dat uurtje les gehad had en uit het water was.

De week erop was het een rustige stageweek. Ik ben bezig met een meisje van 15 jaar waarvan haar biologische vader de biologische moeder heeft vermoord. Zij zit hier erg mee wordt onder andere onder haar schoolwerk leidt en heeft veel vragen voor haar vader maar durft nog niet naar hem toe te stappen. Ik help haar om dat vertrouwen en het zelfverzekerde te krijgen om uiteindelijk met haar vader te gaan praten en haar vragen te stellen. Deze week ben ik begonnen met haar te leren kennen en een vertrouwensband op te bouwen met haar. Woensdag hadden we een Memorial voor Michel in een kerk in Grabouw. Er waren een aantal mensen die iets zeiden over Michel en er werd gezongen. Ook was er een pastoor die een Prayer kan doen. dit is een stukje uit de Bijbel voorlezen en het erna erover hebben. Die pastoor was heel uitbundig en met veel armzwaaien aan het vertellen waarbij er mensen waren die gingen staan en helmaal meegingen in zijn verhaal. Heel apart om te zien hoe er hier aan toe gaat tijdens zo’n Memorial. Vrijdag zijn Leonie, Evi, Meike en ik en de staff van Child Welfare naar de begrafenis van Michel in Malmesbury gegaan. De mensen hier in Zuid-Afrika worden begraven in de plaats waar ze geboren zijn. Dus daar gingen we een kleine twee uur met 16 mensen, meeste volslank;), in een waggel busje van huis Silverjahre, het bejaardenhuis. Hoe ze de ouderen daar in krijgen is me een raadsel als het voor ons al moeite kost om in het busje te komen en te blijven zitten. Evi zat op een klapstoel die bij elke bocht losraakte van de grond en ik kon mijn lange benen nergens kwijt, omdat de ruimte tussen de stoelen en banken minuscuul klein was. Toen we bij een tankstation gestopt waren voor een pauze kwam iedereen terug van de winkel bij het tankstation met een warme maaltijd. Al mijn Afrikaanse collega’s eten ’s middags een hele warme maaltijd met vlees en al en dat gebeurde nu niet anders. Dus daar zit je dan met 12 Afrikanen in een busje, super warm zonder airco en met een etenslucht waar je ’s ochtends niet blij van wordt op naar de begrafenis. De chauffeur was ook levensgevaarlijk. Hij gaf gas wanneer je eigenlijk zou moeten remmen, reed veel te hard voor een waggelbusje met 16 personen en haalde in wanneer er een auto aankwam. In Zuid-Afrika zijn de meeste snelwegen maar een-baans dus inhalen of auto’s die op de vluchtstrook rijden wordt heel vaak gedaan, zeker als er een slome vrachtwagen voor je rijdt. Al mijn collega’s maar lachen dat ik doodsangsten uitstond in het busje maar wat was ik blij toen we veilig aankwamen. De begrafenis was heel mooi. Er werden foto’s van hem laten zien en zijn vrouw vertelde iets over hem. Ook zei de pastoor een aantal dingen en werd er veel gezongen. Na de mis was er een soort koffietafel met broodjes en gebakjes. Je kan al raden dat de borden van mijn volslanke collega’s helmaal vol zaten terwijl wij bescheiden twee dingen namen. Ook op de terugweg stond ik doodsangsten uit. Gelukkig kwamen we weer heelhuids aan in Grabouw.

Vrijdagavond zijn we naar Genadendal gereden om naar Paddy’s performance te gaan. Hij ging optreden in de Rambeling Rose. Het café van Lizelle en haar man. Lieke heeft nog een dance battle gewonnen van een Afrikaanse vrouw. Het was een gezellige avond. Zaterdag zijn we weer vroeg vertrokken naar Grabouw, want we hadden een braai in de township Beverly Hills. Dit was van een vrouw die bij de Village of Hope werkt en geld wil inzamelen voor haar eigen kinderdagverblijf. De Village of Hope is ook een stageplaats voor de HAN studenten waar Marlies stage loopt. De Village of Hope is een weeshuis. Na de braai zijn we naar het strand geweest in Gordon’s Bay. Dit is een strand vlakbij Grabouw. Je hoeft alleen de berg over te rijden en je bent er. Op het strand hebben we gezwommen, gevoetbald, gefrisbeed en Leonie heeft kwallen verzameld. Ook had Plaatjies huis even een nieuw huisdier genaamd Mr. Shrimp een heel klein garnaaltje, alleen leeft ie nu niet meer. Zondag zijn Marlies, Meike, Lieke, Leonie en Annemiek gaan sharkdiven en zijn Stef en Yoram gaan snorkelen met zeehonden. Anouk, Evi en ik wilde ook wat gaan doen alleen had Stef de autosleutels in zijn broekzak laten zitten waardoor wij geen kant meer opkonden, echt waar zonder auto kan je hier bijna niks of wij worden gewoon een beetje lui, dus werd dat een filmdagje voor ons.

Vrijdagavond zijn we naar George/Oudsthoorn gegaan. Een roadtrip van 400 km. We zijn na een Nederlandse maaltijd, pannenkoeken(!), om 17.30 uur vertrokken richting Oudtshoorn. Het is nog steeds wennen dat de snelweg vaak maar een-baans is of een stukje twee-baans maar al weer snel overgaat in een-baans. Ook de vele mensen die naast de snelweg lopen of lifters is verbazend veel. We zijn onderweg twee keer gestopt en na ± 300 km, vlakbij Mosselbay, hadden we eindelijk een klein stukje met straatverlichting. De snelweg hier heeft geen standaard straatverlichting. We werden ook nog door de politie aangehouden voor controle. Ze vroegen aan ons of onze auto gestolen was doordat er vingerafdrukspul op onze auto zat, maar dit zat er nog van de vorige keer dat er ingebroken was, gelukkig geloofde hij ons. Na 6 ½ uur gereden te hebben kwamen we om 23.00 uur aan in Hostel Sunbird. We snel onze bedden ingedoken want de dag erna zouden we een vol programma hebben. Zaterdag zijn we ’s ochtend naar een struisvogelboerderij geweest en werd er meer verteld over de struisvogels. Je kon op struisvogels rijden, wat Marlies en Lieke gedaan hebben en je kon de struisvogels voeren terwijl je met je rug naar ze toe stond. Zo kreeg je een soort nekmassage. Ook kon je op het ei van een struisvogel gaan staan. Een ei kan 200 kg dragen. Na de struisvogelboerderij zijn we naar Cango wild life Ranch geweest. Hier hebben we slangen, vleermuizen, schildpadden, flamingo’s ringstaartapen, krokodillen, nijlpaarden, leeuwen, tijgers en cheetahs gezien. Na afloop van die tour zijn Anouk, Leonie, Yoram en ik met de cheetahs gaan knuffelen. Tijdens het aaien begon ze te spinnen. Ze waren heel tam. Na de wild life ranch zijn we naar de Cango Caves geweest we hebben een grottentocht gedaan waarbij je door spleten en gaten moest klimmen en schuiven. Ik was soms best wel bang dat mijn lange lijf er niet doorheen zou passen Daarna zijn we naar het hostel gegaan en hebben we gekookt. ’s Avonds hebben we voor het eerst Nederlandse tv gekeken op BVN. We hebben Langs de Leeuw gekeken. Ineens zie je wat er op dit moment allemaal speelt in Nederland en krijg je weer wat nieuws mee vanuit Nederland. Zondag zijn Marlies, Meike, Stef en ik gaan sandboarden in Mosselbay. Dit is een soort snowboarden in het zand. Het was heel leuk om te doen en het ging best goed, niet een keer gevallen haha! Alleen het steeds naar boven lopen in de losse zand met 30 graden was wel heel zwaar. We zijn ook een aantal keer met een bodyboard naar beneden gegaan. Eerst zittend en na het sandboarden zijn we naar een andere heuvel gelopen waar je op je buik naar beneden gleed. Na het sandboarden zijn we weer terug naar Grabouw gereden.

Weer een te lang verhaal maar wil jullie zo graag alles vertellen wat ik hier meemaak! Deze week weer een weekje stage en volgend weekend in ieder geval zaterdag een sportdag en braai die Yoram heeft georganiseerd. Hij heeft ons gevraagd om mee te helpen met de sportdag.

Heel veel liefs vanuit Suid-Afrika!