Braai, Biltong and Bedbugs

Lieve iedereen,

Het is alweer te lang geleden dat ik iets van mij heb laten horen. Deze week zit ik alweer twee maanden in Zuid-Afrika, soms blijft het nog zo onwerkelijk dat ik zo ver weg ben van iedereen, maar heb het ook zo naar mijn zin hier!

In het weekend van 8 september zijn we met de hele groep van Grabouw naar Caledon geweest. Het was nog een heel avontuur om daar te komen want halverwege bleek dat we verkeerd waren gereden en hebben daardoor 35 km op een dirt road gereden, de wegen waar onze chico’s en polo niet voor verzekerd zijn. Eenmaal in Caledon aangekomen gingen we naar de Caledon country fair. Dit was een soort grote markt met kraampjes waar mensen hun eigen gemaakte spulletjes verkopen. De municipality (gemeentehuis) van Grabouw, waar Lieke en Stef stage lopen, had ook een kraampje waarbij ze plaatselijk spullen verkochten uit Grabouw en omstreken. Op de markt werden ook nog steeds de speeltoestellen die studenten van de HAN hebben ontworpen van een paar jaar terug promoot. Leuk om te zien dat dit bedrijf nog steeds bestaat en nog steeds speeltoestellen levert. Daarna zijn we doorgereden naar Stellenbosch. Eerst naar het hostel gereden en ’s avonds gegeten bij Cubana, een Cubaans restaurant, en daarna wezen stappen. Stellenbosch is een studentenstad en omringt met allemaal wijngaarden, snel wijn gaan proeven dus.

De vrijdag erna hebben we onze eerste Nederlandse braai gehouden bij Plaatjies huis. Het braaien gaat hier toch heel anders dan in Nederland. In Nederland leggen we vlees op de bbq en daarna eten we het vlees meteen op. In Zuid-Afrika braai je eerst al het vlees en eet het daarna pas op. Ook is de beroemde Jimmy Sauce(!) op de kip niet te vergeten met een braai.

Zaterdag hebben we ons gewaagd aan de Table Mountain. We zijn om 11 uur begonnen met het beklimmen van de berg. Het was een behoorlijke klim maar met zo’n mooi uitzicht. Er zat geen wolkje aan de lucht dus je kon heel ver kijken. Tijdens de klim kwamen we allerlei mensen met verschillende nationaliteiten tegen die ook de berg aan het beklimmen waren. Jorn en ik hebben nog een huwelijksboodschap ingesproken (in het Nederlands) voor een bruidspaar in China. Na 1 uur en 40 minuten had ik de top bereikt. Toen we nog allemaal aan het bijkomen waren van de wandeling moesten we ons mentaal en fysiek gaan voorbereiden voor het abseilen van de Tafelberg. Met knikkende knieën en een enorme adrenaline kick stond ik aan het randje van de rots. De afstand was 112 meter. Na een aantal meter werden we verrast doordat de rots ophield en je jezelf omlaag moest laten zakken aan het touw hierdoor had je een mooi uitzicht over Camps Bay en de zee. Eenmaal veilig beneden aangekomen met nog steeds knikkende knieën en een verhoogde hartslag moesten we nog een hele tocht terug hiken naar boven. Boven aangekomen hebben we er voor gekozen om veilig met de kabelbaan omlaag te gaan.

Zondag hebben Yoram, Jorn, Martijn, Anouk en ik een roadtrip gemaakt naar Cape the Good Hope Nature Reserve. Onze eerste stop was in Hout Bay, een plaats met een strand en haven waar we voor het eerst met onze tenen in de Atlantische Oceaan stonden, wat was het water koud! We zijn doorgereden naar een uitzichtpunt over Hout Bay. Daar kwamen we er achter dat het dopje van het water niet goed was aangedraaid en dus verdwenen was. De auto lekte hierdoor water. De motor van de auto heeft water nodig anders raakt de motor oververhit. We zijn toen naar Noordhout gereden om een nieuwe dop te halen. Op de weg ernaartoe hebben we van ver weg een walvis gespot. Het was moeilijk te zien want vaak denk je dat het een walvis is terwijl het een rots is die in de zee ligt. Toen er echt water omhoog werd gespoten wisten we zeker dat het een walvis was. Het was zondag dus nergens een winkel open. We zijn bij een tankstation gestopt waar ze wel eens soort van alternatief voor ons hadden. We stonden op een parkeerplaats naast het tankstation en Yoram had het geweldige idee om over het lage stoepje naar het tankstation te rijden. Dit was niet zo’n super idee want hierdoor raakte de pijp los die naar de uitlaat loopt. Bij het tankstation hebben we drie kwartier gewacht op een stop van een badkuip, tape en een tang om de auto weer soepel te laten rijden. Bij Cape Point kwamen we nog langs een ostrich farm (een struisvogel boerderij). Daar wilde we een struisvogelei kopen maar het broedseizoen was pas begonnen dus er waren nog geen eieren. Daarna zijn we doorgereden naar Cape the Good Hope Nature Reserve. Eerst naar Cape Point geweest. Dit is het Zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika. Je klimt een berg omhoog en ziet de Atlantische en Indische zee samen komen en het was zo helder die dag dat we zelfs Strand en Gordon’s Bay, de twee plaatsen die dicht bij Grabouw liggen, hebben kunnen zien liggen. Bij Cape the Good Hope hebben we de toeristische foto met het bord van Cape the Good hope gemaakt en werden we verrast met een aantal bavianen langs de weg. We hebben het natuurreservaat toen verlaten en zijn naar Simon’s Town gereden. Daar was een strand waar je pinguïns kon spotten. Ze liepen twee meter voor je over het strand. We hebben letterlijk met pinguïns gezwommen, echt heel gaaf! Daarna wilden we wat gaan eten in Muizenberg maar zijn niet verder gekomen dan Fishhoek. Daar begon het olielampje van de auto te branden en moesten we wel stoppen. De motor was oververhit geraakt doordat we niet het juiste dopje op het water hadden zitten en al een hele dag daarmee aan het rijden waren. We hebben de motor anderhalf uur laten afkoelen en zijn in Fishhoek gaan eten. We hebben daarna door kunnen rijden tot Mitchell’s Plain. Daar begon het olielampje weer te knipperen en stonden we stil op een weg in de middle of nowhere zonder enige straatverlichting. We hebben de automonteur en de politie gebeld om te vragen of ze naar ons toe wilden komen voor de veiligheid en het maken van de auto. Daar hebben we anderhalf uur op de monteur gewacht en de politie is nooit komen opdagen. De monteur heeft water bijgevuld en een nieuwe dop op het water gezet. We hebben toen tot Somerset West kunnen doorrijden waar het olielampje weer begon te branden. We hebben de monteur weer gebeld maar hij kon er pas over anderhalf uur zijn. Hij zou ook een nieuwe auto brengen. Samen met Paddy, die we gebeld hadden omdat we ook niet meer wisten wat we anders moesten doen, hebben we gewacht op een tankstation op de monteur. Net toen een aantal terug wilden gaan met het busje omdat het al bijna 12 uur was en de volgende dag gewoon de wekker om 7 uur ging kwam de monteur met een nieuwe auto aan. Of beter gezegd de antiekste, oudste Chico die het verhuurbedrijf verhuurt kregen wij. We zijn er rammelend mee thuis gekomen. Dit was de vierde auto in vijf weken tijd en deze auto was voor tijdelijk, anderhalve week later kregen we een nieuwe chico, number 5! We hebben voor een chico gekozen, omdat we nu weer met z’n drieën in een huis wonen en dat minder prijzig is. Martijn gaat namelijk naar huis, omdat de stage in Zuid-Afrika toch niet was wat hij ervan verwachtte.

Ik heb al verteld dat de start met stage best moeizaam is verlopen. Onze stagebegeleidster leek naar ons toe niet gemotiveerd om ons te helpen en we werden behoorlijk in het diepe gegooid in de eerste weken van de stage. In die week kregen de toegepaste psychologie studenten een serieuze mail van school dat we niet op de juiste manier begeleidt worden en dat we nu al zo zoveel verantwoordelijkheid hebben in de hulpverlening met onze cliënten. School had ook een mail naar Tanya gestuurd. Tanya wilde meteen met ons een gesprek en was erg geschrokken van de mail van school. Ze vroeg aan ons hoe we het hier vonden en hoe het anders aangepakt kon worden. Meike en ik hebben verteld hoe wij de eerste paar weken hebben gevonden en wat we van haar verwachten. Wij krijgen nu nog geen intakes doen en we hebben volgende week geen cliënten maar kijken alleen mee met andere social workers. Tanya heeft aangegeven dat ze er nu voor ons zal zijn en we meer begeleiding krijgen bij de cliënten. Nu is het afwachten hoe de begeleiding op stage gaat verlopen.

Vrijdagavond zijn we naar Genadendal gegaan, daar zouden Paddy en zijn zus optreden in het café van de man van Lizelle, de area coördinator van Genadendal. Wat kan Paddy goed piano spelen en zingen! Het was een hele gezellige avond. Zaterdag hebben we ’s ochtends ontbeten bij een Nederlandse bakkerij in Genadendal en zijn we naar een wellness spa in Caledon geweest. Zondag hebben we bij Paddy thuis gebraaid. Een specialiteit in Zuid-Afrika is biltong. Dit is gedroogd vlees dat van rundvlees, koedoevlees of struisvogelvlees zijn. Bij Paddy heb ik het geproefd. Het smaakt een beetje naar dik gesneden gerookte ham. Donderdag en zaterdagnacht hebben Leonie en Annemiek bij ons geslapen, omdat het huis van Plaatjies werd bespoten met ongediertebestrijding. Leonie had al vanaf begin september last van jeuk maar dacht in het begin dat het muggenbulten waren. Toen we een filmavond hadden bij Pullen en Leonie de bultjes aan Yoram liet zien wist hij meteen dat het geen muggenbulten maar bedbugs waren. Een aantal doktersafspraken later wist Leonie zeker dat ze bedbugs had. Blijkbaar heeft Leonie ze in een hostel opgelopen. Als er bedbugs zijn moeten alle slaapkamers worden bespoten met ongediertebestrijding en alle kleren moeten gewassen worden.

Maandag 24 september was er een nationale feestdag, Heritage Day. We zijn met Child welfare naar het Iziko museum in Kaapstad geweest. Een museum over Zuid-Afrika en een planetarium. Daar gingen we dan met een bus vol met nieuwsgierige kinderen en een aantal social workers van Child welfare. Bij het museum aangekomen bleek er niets georganiseerd te zijn om de kinderen bij elkaar te houden en in het museum waren we al snel een aantal kinderen kwijt. Toen we iedereen weer bij elkaar gesprokkeld hadden hebben we een film gekeken over 21-12-2012 en de Mayakalender. Dit was niet heel interessant voor de kinderen maar er zou nog een andere show komen speciaal voor de kinderen. Bleek dat hier geen kaartjes voor gereserveerd waren en de helft van de kinderen kon gaan. We hebben nog even door het museum gelopen en daarna konden de kinderen naar buiten want daar was ook van alles te doen. Om 12 uur moest iedereen verzamelen bij de bus en zijn we naar de McDonald’s gegaan. Na de McDonald’s zijn we weer naar Grabouw gereden.

Vrijdagavond hadden we een braai bij de buurjongen van Pullen huis wat erg gezellig was. Zaterdagavond was het verjaardagsfeest van Paddy. Wij als groep hadden een liedje geschreven voor Paddy. Op het dreuntje van ‘Daddy Cool’. Het feest werd gehouden bij de zus van Paddy die aan haar huis een soort bar/dansvloer heeft aangebouwd. Die Zuid-Afrikanen weten wel van feesten!
Zondagavond zijn we naar Kaapstad gereden om de Lion’s Head te beklimmen. Dit is een berg naast de Tafelberg die iets kleiner is dan de Tafelberg. We begonnen met wandelen om 6 uur en in de schemer, rond 7 uur, kwamen we aan op de top van de berg. Het uitzicht was ontzettend mooi! Aan de ene kant van de berg zag je de zonsondergang in de zee en aan de andere kant de lichtjes van Kaapstad en omstreken met volle maan. In het donker hebben we teruggelopen, twee aan twee met een zaklampje. Erg goed voor onze teambuilding als groep haha!
Maandag begon de Holiday activity week van Child welfare. Alle scholen hadden springbreak en daarom hadden wij voor de kinderen in Grabouw verschillende activiteiten voor die week georganiseerd. We hebben van maandag tot donderdag verschillende spellen gedaan waaronder een aantal Nederlandse spellen zoals koekhappen, appel bijten, zaklopen en spijkerpoepen. Op woensdag was er sportdag met sporten als rugby, cricket, netball en voetbal. Elke dag was er ook tijd om de kinderen te schminken, wat ze heel leuk vinden. Ook en fotocamera is iets nieuws voor ze, ze willen foto’s nemen van zichzelf en iedereen die ook maar op de foto wil en maken filmpjes. Donderdag zaten er zes meisjes mijn haren te vlechten, ze hadden nog nooit zo’n zachte en gladde haren gezien. Ze vonden het wel moeilijk om in dat gladde haar van mij te vlechten. Ook werden er toneelstukjes opgevoerd door de kinderen. Ze kwamen zelf met een onderwerp en verzonnen daar een toneelstukje omheen. Heel leuk om te zien hoe ze omgaan met die onderwerpen en het lef hebben om dat te doen. Dinsdagochtend hebben de studenten van UWC een educatieve ochtend georganiseerd. Ze hebben wat verteld over drugs. Daarna werden de kinderen in groepjes ingedeeld en werden er toneelstukjes opgevoerd over het thema drugs.

Vrijdag zijn we voor een weekend naar Kaapstad vertrokken vrijdagavond zijn we uitgeweest. Toen we zaterdagochtend bij de auto’s aankwamen omdat we wilden gaan shoppen bij Waterfront was er bij onze auto weer een raam ingetikt. Bij de auto van Pullen was de auto opengebroken. Ook hadden we allemaal een boete van R200 omdat je van 9.00 tot 13.00 niet gratis mag parkeren in Long Street. Dit werd dus weer een middagje op het politiebureau zitten. Rond het eind van de middag zijn we naar Waterfront gereden en hebben daar nog even gewinkeld. ’s Avonds zijn we weer uit geweest. Annemiek was op vrijdagavond een meisje tegen gekomen die ons op de gastenlijst kon zetten van een club op de 31ste verdieping van een gebouw. Alleen waren gympies en sneakers niet toegestaan en moest je netjes gekleed zijn. Nette schoenen had bijna niemand meer kunnen vinden dus gingen we allemaal netjes gekleed maar met onze gympies aan naar die club toe. Het was een behoorlijke fancy club waar alle mensen goed en tot in de puntjes verzorgd uitzagen! We zijn er twee uurtjes gebleven en hebben toen weer een taxi gepakt naar ons hostel, daar snel makkelijkere kleren aangetrokken en uitgeweest in de clubs waar we ons weer op ons gemak voelde. Zondag zijn we naar Robbeneiland geweest. Op een boot met een aantal die een behoorlijke kater hadden was nog een heel avontuur. Eenmaal op Robbeneiland aangekomen bleek dat we ook nog drie kwartier in een bus moesten zitten die ons over het eiland rondleidde. Daarna hebben we de gevangenis en de cel van Nelson Mandela gezien waarbij we werden rondgeleid door een ex-gedetineerde. Dat was een hele korte rondleiding. Voor mijn gevoel viel dit een beetje tegen. Ze hadden meer mogen vertellen over Nelson Mandela en de geschiedenis van de apartheid, want dit bleef nog vaag. Daarna nog een wild ritje terug op het dek van de boot.

Als ik nu terug lees wat we al allemaal gedaan hebben in twee maanden vliegt de tijd echt snel. Elk weekend lijkt wel een kleine vakantie en we hebben een ontzettend leuke tijd met de groep. Ik zal jullie snel weer op de hoogte houden van mijn tijd hier in Zuid-Afrika.

Lieve Joep alvast een hele fijne verjaardag vrijdag en zondag! Dikke verjaardagskus voor jou!

Liefs, Nina